به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،حال و روز عجیبی است اینکه باران ببارد،اشک ببارد،برف ببارد وببارد وبباردوهیچکس پاسخگو نیست.چند روز به عقب برگردیم،بیست ونهم بهمن ماه 96، فرودگاه رامجسم کنیم دیالوگ ها.

یکی تولدش راقرار است دردیارمادری بگیرد درست روز بین المللی زبان مادری تولدش است.یکی قرار است برای پروژه های گلخانه ای اصولی وعلمی ورودکند،عزیزی ماموریت چندروزه دارد و دختران جوانی که دانشجوی پزشکی وپرستاری هستند واساتیددانشگاه و از همه مهمترپزشکان فرهیخته وبزرگواری که دلبندانشان دراین پرواز قرار است مسیری راطی کنند.

این جمعیت 66 نفره هرکدام نخبه ای از دنیای پزشکی ،دانشگاهی،علمی وکشاورزی هستند.تااینجای کارمی دانیم آدم هایی هستندکه برای لحظه به لحظه زندگی مفیدخود وقت گذاشته اندوبرای هرموفقیت دل والدین زاگرس نشینشان بارها وبارها شادشده است وگاهی دل چندین محروم نیازمندهم بادانش پزشکی برخی ازاینهاشادتر.

کاپیتان فردی خبره است بی تردید بدون منطق نیست می داند چه خوب است وچه بد.تجربه اش رادرهزاران ساعت پرواز به اثبات رسانده است.پس این سفینه هوایی به دست ناخدایی خدادوست وخبره است.

همه چیز خوب پیش می رود تصاویر سلفی ازلحظه پیش ازپرواز ثبت می شود،وساعتی پس ازپرواز،سرما و سقوط وسکوت!هواپیما از رادار خارج شد،هواپیماازرده خارج شد،آخرین فریادناامیدوپرازوحشت دوست رسانه ای ماوچشمهاکه برلینک اخبار وکلام گویندگان خبرزوم می شود.

اینجاابهامات زیادی است همه دراولین دقایق مداوم از عدم رهیابی دقیق وعدم اطلاع اززمان ومکان دقیق سقوط اطلاع می دهند.دنیای چشم براهان مسافر،مقابل دیدگانشان تار می شود،یک ایران درشوک عجیبی می رود ویک دنیا به عجیبترین فن آوری ایران وعدم توجه به ناوگان هواپیمایی اسقاطی چشم دوخته اند.

تیترهای زیادی باکلماتی کوتاه مقابل چشمانمان رژه می رود.آسمان در دامان دناسقوط کرد.بایدگفت اینبار دست تقدیر و نه تدبیر،آسمان را به زمین دوخت.همان زمینی که هفته ای نگذشته بود که جاده های مارپیچش دل چندخانوار زائرامام رضاعلیه السلام  را به درد آورد.

همان زمینی که تازه نوگل های پرپر سانچی را به امانت دردلش نهان داشت تا راز جعبه سیاه سانچی و راز جعبه سیاه این پرواز را از غریبانه ترین رازهای ناوگان حمل ونقل کند.چرا روزها راسیاه عنوان می کنیم؟جمعه ی سیاه،یکشنبه سیاه،چهارشنبه چه می دانم روزها این مدت رنگ رنگ شده اند اماعجیب است کسی نمی پرسد کارنامه ی سیاه ؟؟؟بله ،مسئولان و وزرا بایدپاسخگوباشند؟.

کارنامه وزیر راه وشهرسازی چه رنگی است؟وزیر نفت کارنامه ای باآن ناوگان پوسیده لوله های نفتی وفجایع پتروشیمی هاوچاه ها وانفجارهادارد؟؟؟چه رنگی است؟؟وزیر کارچه؟؟این وزیران،آیااز روزگارسیاه کارگر سوخته چاه صدوچهل وهفت خبردارد؟.

کارنامه بیکاری جوانان ایران چه رنگی است؟؟اصلا ازهمه اینهابگذریم اگر قرار باشد نان به نرخ روز بخوریم نرخ جان را می توان به روز حساب کرد؟؟یک شانه تخم مرغ بابالاوپایین شدن دلار کاری برسر بازار می آورد که تیتراخبارمی شود اما کدام تیتر از جان بی ارزش وبی قیمت آدمهایی که سال 96 رابه پایان نرساندند کلام رانده است؟؟.

پنج روز گذشت.دنا طبیعتش به برف است ونامش به دنای استوار معروف،چقدر باید سخیف وضعیف باشیم وبه جرات بگویم بی تدبیر وسخیف باشند که گناه روزهای رنگی وکارنامه های بی رنگشان را به نام دنا تمام کردند.

بس کنید دیگر!مردم رابیش از این قربانی سیاست مریضتان نکنید.ضعف مدیریت پوسیده رابرگردن ناوگان پوسیده نیندازید.مدیریت بحران ندارید وبحران مدیریت دادمی زند.کرمانشاه هنوز تن تکه پاره اش دارد می نالد.زمستانش از خشم زمین بدتر است.

پنج روز است روزگار دنانشینان وداغدیدگان سیاه است کرمانشاه چه؟؟؟؟دل داغدیده مادر ایوب که جگرگوشه اش درمیان آب آتش ‌گرفت چه؟؟بی آنکه مردم مجبورتان به استعفاکنندازمقابل چشمانمان دورشوید.ایران نامی بلند دارد وشرم باد بردل سیاهتان.

نرگس احمدپور

انتهای پیام