به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،گرد آوری کتاب معجزه هزاره سوم، حاصل نتیجه انتخابات در سوم تیر سال ۸۴ نبود، بلکه شاهدی بود از جبهه گیریهای قبل از آن انتخابات؛در آن سال مرز بندی ها دقیقا مانند جبهه گیری های امسال انتخابات در گچساران است.

کلیت قوای جریان راست سنتی از جبهه نیروهای متحد گرفته تا جامعه روحانیت، با لاریجانی و هاشمی رفسنجانی در انتخابات شرکت داشتند. جریان چپ و اصلاحات هم با معین، مهرعلیزاده و کروبی در انتخابات حاضر بودند.

مابقی کاندیداها هم اگر چه انقلابی بودند، اما آنها را در چارچوب و ساختار تصمیم گیری، تشکیلات سنتی نمی دانستند. احمدی‌نژاد یکی از آنها بود،  اگر چه انقلابی بود اما با توجه به شناخت قبلی از وی، که عوام را بر خواص سیاسی ترجیح می داد هیچ  جریانی از او حمایت نکردند.

به همین خاطر احمدی‌نژاد آن روز  اگر چه انقلابی بود و جریان چپ و اصلاحات او را منتسب به جریان راست می دانستند اما هیچ گونه رابطه ای که ذاتش بده و بستان تشکیلاتی باشد، مابین او و جریان سنتی راست وجود نداشت.

احمدی نژاد نه مستقل بلکه با تصویری از یک چهره انقلابی و نوظهور تمام توان خود را بر صداقت با مردم گذاشت و عبور از فضای بسته مدیریتی شانزده سال قبل از خود را سرلوحه تبلیغات انتخاباتی اش گذاشت و مقتدرانه به مبارزه با این حلقه های پوسیده در دو جریان چپ و راست برخاست! 

تا آن هدف و آرمانی را که انقلاب بر آن سرمایه گذاری کرده بود و در سالهای بعد با روی کار آمدن دولتهای مختلف منحرف شده بود را به ریل اصلی خود برگرداند.

مردم هم  خسته از افکار، افراد و جریانات تکراری، بیکار ننشستند تا سوم تیر رقم خورد. این روز، روز پیروزی یک فرد نبود، بلکه ظهور گفتمان جدیدی بود، که جمع شدن سیستم فرسوده مدیریتی و تصمیم گیری کشور را به همراه داشت.

امروز جبهه گیری ها و نوع موضع گیری های آن روزها در مقابل احمدی نژاد برای اردلان زینل زاده در حال تکرار است. چرا که تاریخ همیشه در حال تکرار است. زینل زاده با پتانسیلی که در شهرداری از خود به جا گذاشته است، می تواند آن انحصاری را که در این چند ساله اخیر، ردای نمایندگی را منحصر به تشکیلات بسته، خاندان ها و حلقات سیاسی و تمامیت خواه، نموده است، بستاند و به مردم بازگرداند.

شکل گیری گفتمان جدیدی که منصب نمایندگی را که در  ملک طلق دو جریان فرسوده و خانواده محور قرار گرفته است، آزاد نماید و همچنین بتواند پنجره ای تازه به روی نخبگان انقلابی با هر اندیشه و سلیقه ای باز کند تا خارج از چارچوب و تحکم گروههای بسته و خود انقلابی پندار، مسیر رشد و بالندگی را طی طریق کنند.

مصطفی جوزانی

انتهای پیام/