به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سید جواد فدایی-آقای غلامرضا تاجگردون ؛مردی که چند ماهی ست از گچساران بیرون نمی رود و اگر هم موضوع مهمی باشد مابین همایش ها و جشن ها و رقص و طرب ها شاید ساعاتی به تهران برود و برگردد.

تاجگردون از آن روز که احساس کرد دیواره های قدرت در حال ترک خوردن است در منطقه ایستاد تا امروز که فرو ریختن آنچه بتن می پنداشت را نظاره کند.درست از لحظه ای که سایه بلندی بر قد رعنایش احساس کرد.

سایه ای بلند نه از هیکل چهارشانه رقبا که از عملکرد و وعده ها و شعار های فراموش شده و قول های بر باد رفته.از آن روزی که فهمید دیگر با وعده نمی تواند مردم را فریب دهد و وقت است چاره ای دیگر کند.

حضور مداوم در منطقه و راه انداختن کارناوال های جشن به هر بهانه و هر قیمت.جشنواره ها یا به عبارت بهتر دستورواره هایی از جنس ساز و دهل و رقص و طرب.

روزی جشنواره غذا ،روزی ۱۳ رجب، روزی مبعث، روز دیگر نیمه شعبان و روزهای دیگر همایش های روز کارگر و ایامی به جشنواره های موسیقی قشقایی و احتمالا پس آن افطارهای رنگارنگ اجباری و تکلیفی.

حضور در همه مراسمات به عنوان سخنران و حضور در تمام بنرهای بزرگ در سطح شهر.حضورهای سرزده با حضور عکاسان و خبرنگاران جوکیست بس خندیدنی و مردمی که دیگر دست های کارگردان برایشان رو شده.

توپ و تشرهای بی پایان به مدیران که چه عرض کنم به چاکرهای انتصابی و البته تغییری که هیچگاه رخ نخواهد داد و مردمی که همچنان از نبود مدیران واقعی رنج خواهند کشید.این احساس ترس آنقدر سخت و سنگین بود که دو سال مانده به انتخابات شهر رنگ انتخاباتی گرفت.

جلسات بوی کثیف معامله داد و همایشها و جشنواره ها سفارشی شد.اما در این ایام و در این جشنواره های دستوری و همایشهای اجباری کسی نبود بپرسد همین کارگری که برایش جشن گرفته ای و اکنون سر چهار راه ها و میدان ها زانوی غم بغل گرفته و از خرید نان هم عاجز است را چه چاره ای اندیشیده ای؟

برای اشتغال چه کرده ای و کدام کارخانه و کدام شرکت و کدام هولدینگ بزرگ را به گچساران آورده ای؟البته میرشکالی که با تیرهای مشقی به جنگ میرود فرجامی جز دست خالی ندارد اما امان از چشم های منتظری که امید گوشت کبک دارند.

البته بسیار دیده شده است آهوان بریان بر سفره اربابان زر و زور و تزویر اما سهم مردم شهرم شاید فقط بوی کباب است و حسرت نان.در میانه این شوآف ها کسی نبود بپرسد چرا کسی در مجلس شورای امید پیگیر قانونهای اجرا نشده دولت وعده ها نیست و چرا این کوتاهی ها باید بر گرده قشر ضعیف شلاق بزند و مردم تاوان معاملات لابی گران بهارستان نشین را بدهند؟

آقای تاجگردون امروز مردم باشت و گچساران از کشت برنج منع شده اند و تو در میدان آرژانتین بر سر بی طرف بدبخت معامله ای کردی که ناگاه آدم را یاد دریبل های دو طرفه مسی انداخت.در استیضاح ها چنان زیبا نقش بازی کردید که من هم شک کردم که شاید واقعا آدم لاریجانی نباشید یا اصلا داشتم باور میکردم شما وکیل الدوله نیستید.

اکنون که هوا را پس دیده اید و وضعیت را قرمز یافته اید به سوی عارف بی زبان دست التماس دراز کرده و خواهان بازگشت به لیست امید شده اید.جالب است کسی که خاک پای سران فتنه و فتنه گران را سرمه چشمان خود میکرد در این وانفسای قحطی هوادار دم از سپاه و رزمندگان و رهبری میزند.

شتر سواری دولا دولا مگر میشود؟ استغفرالله.مگر همین سبزپوشان سپاه و رزمندگان بیشترین فحش و تهمت را از همین دوستان فتنه گر شما نمیخورند؟

ببخشید حواسم نبود امروز شما محتاج رای همه هستید ، از بالا به نیم نگاه خاتمی و عارف و در پایین به رای پاسدار و دهاتی و قشقایی و کارگر و معلم.

در مسائل کلان کشور که کاره ای نیستید و به حسابتان نمی آورند در منطقه هم که اگر بدون فریب و تزویر و وعده نباشد کارتان پیش نمیرود خود بگویید دنبال چه هستید؟.

راستی بعد از قریب به دوسال از کارخانه لاستیک سبزتان چه خبر؟ طبق قرارداد امروز باید پیشرفت پروژه به نیمه رسیده باشد و وعده اشتغال هزار نفری به سرانجام .نگویید که هنوز کلنگ را از زمین بیرون نکشیده پروژه خوابیده است که ناراحت میشویم.

آقای تاجگردون بوی نفاق و تفرقه و اختلاف منطقه را پر کرده لطفا به لابی خانه بهارستان برگردید.؟!

انتهای پیام.