از شهرکه به سمت آرامستان جاوید راه می افتی جایی که دیگر دنیای زنده ها تمام می شود انگار جاده نیز باریکتر می شود تا بیشتر به تو بفهماند که به نوعی به آخر دنیا نزدیک می شوی،اخر دنیا برای آنها که عمرشان به آخر رسیده است . درعینحال، لابهلای جمعیتی که گذرشان بهچنین جایی میافتد، هستند آدمهایی که حکایتشان تفاوت زیادی با بقیه دارد، مردان و زنانی شبیه ما که رزق حلالشان را از محل خدمترسانی به اموات و خانوادهشان کسب میکنند اما به خاطر نوع کارشان، اغلب اوقات دیده نمیشوند و مهجور میمانند.