به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب [2]،سید مصطفی علیپورنژاد - استاندارانی که می‌آیند و می‌روند. فرماندارانی که فرمانبرند. شهردارانی که هیچ کجای شهر‌ها نیستند، نمایندگان مردم یا مدیران فرمایشی و نمایشی..!

اینجا استانی است که همه با هم در آن مصرف کننده محض هستند و هیچ کس علم و توان و یارای تولید کننده بودن را ندارد و این است مشکل اساسی سرزمین محروم من.

قریب به ۳۷ سال از عمر پربرکت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در فراز و نشیبهای تلخ و شیرین روزگار گذشته است. علی رغم همه تهدید‌ها و تحریمهای بین المللی چرخهای توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در نقاط مختلف به اشکال مختلف چرخیده و همچنان می‌چرخد. لیکن ضرب آهنگ این چرخش و توسعه در همه جای کشور یکسان و یک نواز نبوده است. کما اینکه زاگرس نشینان و بالاخص استان شهید پرور، نفت خیز و حاصلخیز کهگیلویه و بویراحمد به جز در سیستم بوروکراسی و انتخابات نه در تاریخ ایران، نه در جغرافیای ایران و نه در اقتصاد گسترده ایران، سهم و جایگاهی درخور ذکر ندارد و قطعآ با این سوء مدیریت‌ها، دودستگی‌ها و سیاست زدگی‌های درون و برون استانی بی‌پایان در آینده هم سهمی نخواهد داشت.

به یقین که از فرط فراوانی، هیچ نویسنده و دلسوزی توان به قلم کشیدن تک تک مشکلات و معضلات این استان و مردمان رنج کشیده و کلک خورده آن در ادوار مختلف تاریخ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کهگیلویه و بویراحمد را نخواهد داشت.

به راستی «چرا هیچ مقام و مسئولی جرات پاسخگویی به این سوال که سونامی بیکاری و معضلات اجتماعی منشعب از آن و بیخیالی مطلق مسئولان استان تا کی ادامه دارد نیست.

چرا مسئولان و برنامه ریزان گذشته و حال استان کهگیلویه و بویراحمد محروم هیچ‌گاه به فکر فرو نمی‌روند که تاریخ و آیندگان در مورد سکوت، بی‌مسئولیتی و بی‌تعهدی آنان سنگین حکم خواهند کرد و بدون شک محکومان بزرگ تاریخ خواهند بود.

مگر امام صادق (ع) نفرموده است که: مسلمان نیست کسی که به امور مسلمانان اهتمام نورزد.

پس این مسئولان مسلمانی که مردم را سکوی پرتاب خود می‌کنند و مدام از چشمهای مردم ناپدیدند و مردم ارزوی دیدار و بیان مشکلاتشان را با آن‌ها دارند کجایند که کهگیلویه و بویراحمد اینگونه سرزمین التماس و دنبال مسئولان دویدن و نرسیدن شده است.

تقابل و تفاخر اصلاحات و اصولگرایی در برابر هم تا کی؟ اصول بدون اصلاح و اصلاح بدون اصول تا کی؟ چرا هیچ مقام و دلسوزی به فکر کوبیدن مهری بر پایان دادن به سیاست زدگی‌های و چینش‌ها و چیدمان‌های صرفآ سیاسی و غیرتخصصی در این استان فقیر و محروم نیست تا باشد که جوانان مظلوم این دیار هم روی خوشبختی و لذت بردن از باقیمانده عمر بر باد رفته خود را ببینند.

چرا مسئولان و مقامات دولتی و مدیران استان کهگیلویه و بویراحمد دنیا و آخرت خود را فقط و فقط معطوف به حفظ صندلی خود و همقطارانشان کرده‌اند و به جای تلاش شبانه روزی برای خدمت به مردم و جامعه، در طول شبانه روز فقط رایزنی برای حفظ پست و صندلیشان را می‌کنند تا شغل درجه یک پسران و دختران تحصلیکرده کهگیلویه و بویراحمدی بشود پیاده روی در کوچه‌ها و خیابانهای مملو از بیکاران.

انتهای پیام/l