به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،فقیر فقط در ادبیات ما به کسی گفته می شود که از معضل اقتصادی رنج می برد. اگر در جامعه ای عده ای از شدت نداری با پول یارانه و جمع آوری زباله ها، بارکشی و کوله بری روزگار خود را می‌چرخانند، اما عده ای کاخ نشینی را ترجیح می دهند ، پورشه سوارمی شوند و هر روز در خیابان ها جولان می دهند، این جامعه از فقر فرهنگی هم رنج می برد.

شاید بگویند مال حلال خودشان است و حق دارند تا بهترین ماشین ها را سوار شوند اما این فاصله طبقاتی روح جامعه را له می کند.

خیلی ها منتظرند تا پول یارانه بگیرند و نان زن و فرزند خود را دهند اما نمایندگان آنها در مجلس به دنبال قانونی کردن حقوق های نجومی هستند، همان وکلایی که برای ستاد انتخاباتی خود میلیون ها تومان هزینه کردندو به مردم وعده می دادند آنها را فراموش کردند.

به تعبیر مقام معظم رهبری کسی که یک میلیون حقوق می گیرد ، می‌فهمد 50 میلیون یعنی چه...

تعبیرهای نظام سرمایه داری لیبرالی بهترین مصداق نظام اقتصادی جمهوری اسلامی در حال حاضر است. هر روز عده ای فقیر تر می شوند ولی عده ای روز به روز غنی تر می شوند.

درحالی که عده زیادی نان شب برای خود ندارند، برای یک جلسه هیات دولت 500 میلیون هزینه می شود آیا این انصاف است؟

آیا اندیشه امام خمینی را که فرمودند :"این محرومین و مستضعفین بودند که در صف اول انقلاب ایستادندو جانفشانی کردندو پیروزی انقلاب اسلامی مرهون این طبقه است وقشرهای مرفهین و بی درد نقشی در انقلاب اسلامی نداشتند"را عملی کرده اید؟

آیا رواست که مادر شهیدی دستفروشی کند؟

چه کسی جواب همسر جانبازی را می دهد که خودسوزی کرده است؟

همچنین امام راحل خدمت به محرومین و مستضعفین را یک عبادت می دانستند، اما امروزه شاهد فاصله طبقاتی گسترده ای در جامعه هستیم که نیاز به راهکار اساسی و بنیادی از جانب اندیشمندان و کارشناسان اقتصادی با تفکر اسلامی می باشد.

خارج کردن بانک ها از چنگال ربا شاید کوچکترین اقدام در این زمینه باشد... !؟

حال که انتخابات دیگری در پیش است و وعده هایی دیگر برای جمع کردن رای برای پیروزی خود بهتراست در زمینه فقر اقداماتی صورت گیرد و وضع کنونی تغییر یابد.

انتهای پیام/م